سال جدید

شروع قرن جز یه عدد رند در تقویم، تفاوتی با روز قبل و بعدش نداره.

بیخودی فاز انگیزشی باهاش برندارید که من در قرن جدید میترکونم و همه‌ی قله‌های موفقیت رو فتح میکنم و از این حرفا...

فصل بهار

تعطیلات

ماه رمضون هم تازه دو هفته دیگه است

کلا فقط خواب میچسبه

می‌خوام امید واهی نداشته باشین که بعدا بخوره تو ذوقتون.

و اینکه چند توصیه ساده درباره برنامه ریزی ابتدای سال:

۱- اول فروردین فقط یک ثانیه بعد از ۲۹ اسفند است. هیچ‌کس در دنیا بعد از یک ثانیه بالکل تغییر نمی‌کند. شما هم تغییر نخواهید کرد. اگر فکر می‌کنید تغییر می‌کنید، سطح الکل خونتان بالا است یا دراگ مصرف کرده‌اید.

۲- برای برنامه‌ریزی، بدترین روزهای سال، همان روزهای اول سال است. چرا؟ چون شما مدیریت برنامه خود را در اختیار ندارید. یا باید بروید مهمانی یا مهمان می‌آید. در این روزها تنها برنامه‌ای که باید به آن مقید باشید این است که مسواک بزنید.

۳- شل کنید. کلا... :)

۴- چند روز که از اول سال گذشت و اگر مسافرت نرفتید، بروید سراغ اینکه کمی تغییر در زندگی خود انجام دهید. ولی فقط کمی! اگر پارسال یک کتاب هم نخواندید، نمی‌توانید ظرف یک هفته «جنگ و صلح» را تمام کنید. اگر پیاده‌روی هم نمی‌روید، کم کردن وزن به میزان ۱۵ کیلو در دو ماه، فقط با نخوردن ** ممکن است.

۵- تغییرات کوچک در زندگی نتیجه تصمیم‌های بزرگ است. مثلا باید تصمیم بگیرید که مطالعه جزو لاینفک زندگی‌تان شود. باید برای آن دلیلی داشته باشید. البته نه هر دلیلی. ولی یک دلیل محکم.

۶- بعد بگویید من برای اینکه چنین آدمی شوم، باید چه کارهایی در فصل بهار، ماه فروردین و این هفته انجام دهم.

۷- هدف‌گذاری روزانه در زندگی تقریبا نشدنی است. مثل اینکه بگویی من هرروز فلان قدر کتاب می‌خوانم. هدف‌گذاری را بلندمدت کنید تا اگر یک روز به هر دلیلی نتوانستید برنامه خود را اجرا کنید در روزهای دیگر جبرانش کنید.

۸- بهانه نیاورید. شما در هفته ۱۶۸ ساعت وقت دارید. اگر هفته‌ای ۶۴ ساعت بخوابید، ۵۶ ساعت کار کنید، ۲۸ ساعت در ترافیک باشید و ۲۱ ساعت با خانواده، باز هم ۷ ساعت برای رشد فردی خودتان وقت دارید.

۹- مورد سه.

۱۰- آنقدر کودن نباشید که فکر کنید می‌شود مثل تعطیلات عید کتاب خواند و سریال دید. در بقیه روزهای سال شما باید بروید سرکار. شما در عید تعطیل هستید. این را هم باید توضیح داد؟!

۱۱- برنامه زندگی شما به دیگران ربطی ندارد و برنامه زندگی دیگران الگوی خوبی برای شما نیست. هرکسی یک برنامه شخصی دارد.

۱۲- برنامه ریزی مثل هرچیز دیگری ممکن است به شکست بخورد. ناامید نشوید. خودتان را لوس نکنید و ادامه دهید.

۱۳- هیچ برنامه‌ای در جهان توی ذهن یک نفر نمانده است. یک دفتر بردارید و برنامه خود را بنویسید.

۱۴- خرید سررسید یا دفتر نو، تضمین‌کننده موفقیت شما نیست.

۱۵- و باز هم مورد سه :)

(برای دانلود یک جدول برنامه‌ریزی به پست مِن بابِ روزهای هفته و برنامه‌ریزی(پست ثابت) می‌تونید مراجعه کنید)

عیدتون مبارک

بگو که پست چیان را بنا کنم به شکنجه

بگو که پست چیان را بنا کنم به شکنجه

بگو که نامه نوشتى به دست من نرسیده

سید تقی سیدی

پ.ن:

خسته از خواستن‌ها و نرسیدن‌ها

پ.ن:

من سعی می‌کنم بر خلاف رویه‌ی معمول زندگی‌م, روی ۱۴۰۰ و اتفاقات‌ش تحلیل انجام ندم

جنگ بدون سانسور

 

(تصویر تزئینی است!)

اسرائیل دو نفر ایرانی رو تو سوریه شهید کرده، ما پایگاه آمریکا تو عراق رو میزنیم.

سر اختلاف ایران و اسرائیل، خاک سوریه و عراق موشک می‌خوره و در سطح کلان، کل خاورمیانه تو جنگ (ایران و اسرائیل به صورت نیابتی و بقیه کشورها صحنه‌ی این مبارزه) هستند. نوع مواجه با اسرائیل و نوع رویکردی که ایران نسبت به این غده‌ی سرطانی داره، به نظرم اصلا مواجه درستی نیست و البته اینکه هدف کشور رو روی نابودی و ری‌اکت نسبت به یک گروه قرار بدی، با نابودیِ اون منطقه عملا حاکمیت‌ت بدون هدف می‌مونه (اون صحنه که بتمن تصمیم گرفت دیگه به جوکر اهمیت نده رو تصور کنید)

چرا اردن نه؛ چرا تو خاک جولان نه؟

 

چرا اصلا دو نفری نمیرند یه جزیره بخرند و اونجا موشک‌هاشون رو امتحان کنند؟

اصلا مگه اسرائیل یک ارتش ایدئولوژ داره که سپاهِ دارایِ ایدئولوژی باهاش کَل کَل می‌کنه؟ وقتی اجازه میدی که با هر بی‌حیایی دهن به دهن بشی، این مسئله طبیعی هست که تو خاک غریب، نیروهات رو بزنند.

همه‌ی این‌ها یعنی من اسرائیل رو دشمن نمی‌دونم؟ خیر، من هنوز تنها عکسی که توی اتاقم نصب هست، عکس عماد مغنیه هست و تنها نقشه‌ای که توی اتاقم نصب کردم، برش نقشه‌ی خاورمیانه از ایران تا غزه هست.

 

پ.ن 0:

یه کم خاطرات بدون سانسور از مدافعان حرم ببینیم - جانباز مدافع حرم مسعود نعمتی (ترجیحا در جای خلوت یا با هندزفری گوش کنید!)

 

 

 

You are overqualified

گل آفتابگردون

 

عیدمون مبارک. این ویدیو رو از یوتیوب آقای علی پهلوان گرفتم.

یک دوست که با او غم دل را بتوان گفت

 

عیدهامون مبارک باشه

 

 

پ.ن 0:

تو دل با خویشتن داری

چه دانی حال شیدایی؟

 

سعدی

 

پ.ن 1:

یه حسی دارم که فکر میکنم احتمالا کتابفروشی یا گل فروش شدن (منظورم 🌹 هست و نه اون ماده‌ی مخدر) یا هر کاری به غیر از این تحلیل سیستم میتونه حالم رو بهتر کنه؛ حتی شاید کاری که تعامل با مردم بیشتر داشته باشه یا شاید مثلا برم تو یکی از شعبه‌های ایران شرکت 3M رزومه بدم.

فقط حس میکنم و نمیدونم عملی‌ش میکنم یا نه.

(3M همون شرکت آمریکایی هست که محصول ثنایاطب (روکش فلزی دندون کودکان) رو ازشون های کپی کردیم. تو لینکدین متوجه شدم که یه سری کارمند تو ایران دارند و احتمالا بتونم از همون لینکدین بهشون درخواست بدم.)

 

پ.ن 2:

نمره‌ی زبانم اومد و شدم 43 (کف قبولی 50 از 100 بود)، با اتفاقاتی که توی این ترم جدید و سطح پایین استاد سمینار دکتری که داره مطالبی که دوران کارشناسی‌م تو دانشگاه امیرکبیر خوندم رو الان به عنوان سمینار پیشرفته دکتری، توضیح میده و نمره‌ی زبان و کلا سطح علمی تو این دو ترم دانشگاه دیدم؛ عمیقا تیکه‌ی اول اون کلیپی که برای تولدم گذاشتم و با واکنش شدید مخاطبان همراه بود، تو ذهنم پلی میشه

 

 

 

 

 

پ.ن 3:

سپاه حسینیم و این حرف ماست

امیری حسین و نعم الامیر

 

پ.ن 4:

هم دلم میخواد با یکی حرف بزنم هم نه؛ عمیقا هم دلم یه اتفاق هیجان انگیز یا یه پیام هیجان انگیز و شادی آور میخواد. در هر حال ولی شما:

 

چقدر این روزها بی‌تو, بلاتشبیه ایرانم...

شبیه ارگ بعد از پنجم دی، دلخوش اینم

که دیگر بعد از این چیزی نخواهد کرد ویرانم

جدا کرده ست هرکس تکه‌ای را از وجود من

چقدر این روزها بی‌تو, بلاتشبیه ایرانم

حسین زحمتکش

بغلم کن که دلم جانِ دگر می‌خواهد...

بغلم کن که 

دلم جانِ دگر می‌خواهد...

مونا واعظی

عیدمون مبارک باشه

به تاریخ 9 اسفنج (با تاکید بر ج)