در تعامل ناپذیرترین حالت ممکنِ خودم هستم که هرگونه اکت و ری‌اکتی از طرف خودم و اطرافیانم، موجب بروز خشمم میشه؛ خلاصه این روزها حواستون باشه اولا حرف‌هام رو اگر موجب دلخوری تون شد، جدی نگیرید، در ثانی رعایت کنید

از این حسِ من خوبم، باشه و حواسم بهت هست و... هم متنفر شدم

بعد با همه‌ی این وجود دوست دارم یکی باشه که باهاش حرف بزنم و احتمالا باهاش دعوا کنم ولی اون ناراحت نشه و تهش که حرص‌م تموم شد، با هم بخندیم و برگردم به حالت تعامل‌پذیرم

قدم زدن تو خیابون انقلاب و خریدن گل نرگس برای اون‌هایی که دوستشون دارم حالم رو بهتر میکنه که خب نمیدونم فردا وقتش رو دارم یا نه و اصلا یه سری از افراد، کلا در دسترسم نیستند که گل رو بهشون تحویل بدم و خنده‌شون رو ببینم؛ یا در دسترس نیستند یا امکان در دسترس بودنش وجود نداره

پ.ن:

فصل گل نرگس رسید، برای هم این گل بهشتی رو بخریم