هر کس دلش به عشق کسی وصله می‌خورد
این عشق حیدر است که در تار و پود ماست
عیدمون مبارک
پ.ن 0:
اسلام من با نام مولایم گره خورده
آوای حیدرحیدرم را دوست می‌دارم
پ.ن 1:
پست علی‌نامه رو می‌بینید آیا؟!
پ.ن 2:
آقا مرا دوباره بخوان سوی مشهدت
خیری از این اهالی تهران ندیده‌ام
پ.ن 2.5:
مانند هوای شهر تهران شده ام
باران زده ای که هم چنان آلودست
مجروح را جراحت و بیمار را مرض
عشاق را مفارقت یار می‌کشد
وحشی بافقی
پ.ن 1:
...
تو دوا باشی و با عشق تو بیمار شدن
پ.ن 2:
چشامی - عرشیاس
چشاتو که روم میبندی انگاری که ماه تو شبام نیست
انقد که دلم خونه به خدا تو رگام نیست
....
اینا میخوان از چشام تورو بندازنت نمیدونن چشامی
نمیدونن تو باشی نباشی بازم توی دلم باهامی
تو همش که تو چشمای من شدی هم دلیل خنده هامی
دنیا رو بگردم مثل تو نی آخه دنیامی
(متن تصویر: هی، اگه بهت بگم واقعا می‌خوامت، جواب میده؟)
پنجشنبه‌ات بخیر ای آرزوی نداشته‌ی تمامِ هفته‌ی من ...
پ.ن:
روزه را شاید خدا بهر تو واجب کرده است
که نبینم، که نبوسم، که نَنوشم از لبت
بد نگوییم به مهتاب اگر تب داریم...
پ.ن:
پریشب اگر آسمون رو دیده بودید، ماه کامل بود و در نزدیک‌ترین حالتِ خودش به زمین قرار داشت؛ دو تا تصویرِ بالا رو با گوشی پریشب گرفتم.
پ.ن:
گشتم که شعرهای مربوط به ماه یا مهتاب رو همراه با این تصاویر پیدا تو وبلاگ بذارم(به جز شعرهایی که تو پست افسانه‌ی ماه و پلنگ قرار دادم)، اینا رو پیدا کردم:
پ.ن:
نه لیلی می‌شوی باور کنی حد جنونم را
نه شیرین می‌شوی بر هم بریزی قند خونم را
تو ماه‌ای و تصور می‌کنی این برکه خوشحال است
چو از ان فاصله قطعا نمیبینی درونم را
#سید_سعید_صاحب_علم
پ.ن:
بهای روی تو بازار ماه و خور بشکست
چنان که معجز موسی طلسم جادو را
سعدی
پ.ن:
از شرابِ ماه در جامِ شبم مستی بریز
جرعه در جرعه ستاره تا سحر میخاهمت
#شهراد_میدری
پ.ن:
چارده شب به هوای تو هوایی شده ام
ماه زیبا شود آن لحظه که کامل باشد...
#محمد_صادق_رحمانی
پ.ن:
حریف عشق تو بودم چو ماه نو بودی
کنون که ماه تمامی نظر دریغ مدار
#حافظ
پ.ن:
چون برکه‌ی یخ بسته پر از حسرتم ای ماه
دل بی تو چه شب های درازی که شکسته است
#فاضل_نظری
پ.ن:
چو عکس ماه که افتد درون چشمه‌ی روشن
به چشم من همه نزدیکی و ز من همه دوری
#قاآنی
پ.ن:
برکه‌ای گفت به خود، ماه به من خیره شده‌ست
ماه خندید که من، چشم به خود دوخته‌ام
#فاضل_نظری
پ.ن:
تو ماه بودی و بوسیدنت، نمی دانی ...
چه ساده داشت مرا هم بلند قد می کرد!
#کاظم_بهمنی
پ.ن:
گفتم شب مهتاب بیا ...
نازکنان گفت :
آنجا که منم
حاجت مهتاب نباشد !!!
#مهدی_سهیلی
پ.ن:
شب مهتاب همان به که ز اندوه بمیری
تو که با ماهرخی وعده ی دیدار نداری
#سیمین_بهبهانی
هعیییی :(
پ.ن:
بی تو مهتاب کجا؟ کوچه کجا؟ شعر کجا؟
بی تو از باقی این عمر گذشتم
#محمدابراهیم_گرجی
پ.ن:
مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله‌هاست
#فاضل_نظری
هرگز نگویمت که بیا دستِ من بگیر
گویم گرفته‌ای ز عنایت،
رها مکن...
غلامرضا سازگار
پ.ن:
تولدِ امام رضا ع جان‌مون مبارک باشه, ان‌شاءالله عیدی‌های خوب خوب نصیب‌مون بشه.
پ.ن:
حدودا یک ساعت پیش به من همچین پیامی اومد و اصلا خدایا بوس بر تو باد:)
پ.ن:
امروز چند سری پیش اومد چون تو اندیشکده بودم, به جای تایپ کردنِ یک متنی, وویس فرستادم و کم کم داره از این حرکتِ نفرت‌انگیزِ وویس گرفتن خوشم میاد!
تا موقعی که شورِ این ماجرا رو در نیاوردم و از این حرکت دست نکشیدم, پیشاپیش از همه‌ی اون‌هایی که مجبور هستند صدای من رو بشنوند عذر می‌خوام؛ من احترام می‌ذاشتم و تایپ میکردم چون گوش دادن به صدا نیاز به هندزفری یا حداقل جای ساکت داره ولی متن رو میشه خوند(البته اینکه ممکن هست چشم آدم اذیت بشه رو سعی میکردم با جداکردنِ متونِ طولانی از هم, جلوگیری کنم) ولی در هر حال به نظرم اگر نقدی هست به مقصران این ماجرا بر می‌گرده چون من عادت به تایپ کردم داشتم و نه وویس گرفتن ولی بعضی‌ها در جوابم صوت می‌فرستادند و...
این چند روزی که زیاد به وبلاگ سر نمی‌زدم اینجوری گذشت که یکشنبه پیش‌دفاعِ طرحِ نوآ دانشگاه شهید بهشتی برای استارت‌آپ ثنایاطب بود، با وجودِ اینکه می‌تونستیم بهتر ارائه بدیم ولی همینی که ارائه دادیم هم مورد قبولِ داورها قرار گرفت و یه جلسه‌ی دیگه هم باید بریم برای جذب سرمایه‌گذار
از ایرادهایی که به ارائه‌مون گرفتند یکی‌ش مربوط به تُنِ پایینِ صدای من بود که خب من همینجوری هستم و درست نمیشم! دومی مربوط به عدمِ هماهنگیِ کامل بینِ من و اون خانمِ هم‌تیمی بود که خب اینم کاملا عادی هست!
پ.ن:
حد نصاب‌ها رو جوری زدند که حتی برای دانشگاه فردوسیِ مشهد هم دعوت به مصاحبه نشدم :/
در دلت گاهی سوال زیر را تکرار کن
چند می‌اَرزم اگر دارایی ام را گُم کنم؟
در این زمانه تبدار حال ما خوش نیست
بیا و قافله را بیمه با دعایت کن
فاطمه طاهریان
الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم
اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
دراین هوای بهاری، شدم دوباره هوایی
بهار میرسد، اما ... بهار من، تو کجایی؟
قاسم صرافان
پ.ن:
تو آمدی که بفهمیم کارمان لنگ است
برای ما حسین اسم نیست، فرهنگ است
پ.ن:
عکس‌ها برای گلدون‌های توی خونه‌مون هست و با گوشی‌م گرفتم، عکس زیر هم هست، کپشن مناسبی سراغ دارید، به صورت عمومی کامنت کنید:)
دور از وطن خویش و به غربت مانده
درس اول کسب و کار - عدم اعتماد به تخمین اعداد هم‌تیمی :)
شهر یاران بود و خاک مهربانان این دیار
مهربانی کی سر آمد شهریاران را چه شد؟
حافظ
پ.ن : یاران را چه شد؟
یه همچین تصویر و همچین متنی رو برای دوستام تو تلگرام فرستادم، یکیشون در جواب، نسبت به تصویر نوشت که «باز اینم خودش یه جور کمکه..» براش تو بله نوشتم:
«راجع به پیام تلگرام, نیاز به یه گرگ داری که تو رو بخوره؟ البته من نقش گرگ رو نمی‌تونم بازی کنم ولی می‌تونی باهام صحبت کنی!»
و یه سری حرف‌ها زدیم...
یه بخشیش این بود که تو(یعنی من) چرا با رفتن به کافه مشکل داری و نسبت به این قضیه موضع می‌گیری
در جواب گفتم:
کافه رو معمولا دست در دستِ یار/دوست‌دختر می‌رند نه...
کافه‌ی دانشگاه رو باهاش مشکلی ندارم
البته حتی همون اگه میشد ترجیحم این بود که از vendor یه چیزی بگیرم و یه گوشه تنهایی به موزیک گوش بدم و از فضای سبز لذت ببرم
و اینکه بعضی چیزها اولین تجربه‌ش لذت بخش هست, دوست دارم اون اولین تجربه رو با یارم, خاطره بسازم و...
پ.ن:
چند وقت قبل به دوستم این موزیک ویدیوی عربی(السلاح زینة الرجال و نحن تزینّا(سلاح زینت مردان است و ما به این زینت آراسته شدیم)) که آخر پ.ن هست رو فرستادم و در ادامه نوشتم:
زندگیِ ایده‌آلِ من این بود که الان باید تو بلندی‌های جولان، رزم نامتقارن تمرین میکردم برای آمادگی‌های حمله/دفاع از خاک لبنان نه اینکه بشینم مقاله‌ی ژورنالی بنویسم که تهش باید به عنوان نویسنده‌ی همکار، اسم استادم رو که هیچ نقشی نداره، هم اضافه کنم علاوه بر اون مقاله‌ی کنفرانسی که قبلا پذیرش گرفت؛ بعدش هم باید بر میگشتم خونه با خانم لبنانی‌م سر اینکه شب خونه‌ی مامانش اینا بریم یا شبگردی تو بیروت کنیم، یه کم بحث میکردیم و آخرش به این نتیجه می‌رسیدیم که شام رو خونه‌ی مامانش بخوریم و بعدش بریم بیروت گردی
برام نوشت که:
آوینی اگه به جای قلم اسلحه دست گرفته بود جهاد نکرده بود...اشتباه کرده بود!
نوشتم:
اینا فانتزی‌ها و ایده‌آل‌های خودم بود و اینکه نیتم از قلم به دست گرفتن هم این منطق داره که قلم رو فرو کنم تو چشم دشمن:)
تو این مواقع چمران رو میشه مثال زد یا حسن باقری رو...
پ.ن2:
شما چه خبر؟
خوب هستید؟
روزگار خوب می‌گذره؟
ما بی سلیقه ایم تو حاجات ما بخواه
ورنه گدا مطالبه‌ی آب و نان کند...
محمد سهرابی
(تصویر حرم پدری‌مون، امیرالمومنین امام علی ع مون هست)
منتی گر می‌کشی، از مرد می‌باید کشید...
پ.ن:
چند خط مطلب نوشتم که پست کنم، خودم از این تصویر و این تک بیتی، خجالت کشیدم که دغدغه‌م در چه حدی هست، هر چند که حدیث داریم که فرمودند، نمک سر سفره‌تون رو هم از ما بخواید ولی در هر حال، خدایا بابت این حجم از کم بودنِ سطح فکر و دغدغه‌هام ببخشید:)
چشم من خیس و هوای تو به دل افتاده
ای رفیق ابدی، حضرت سلطان، «سلام»
به کجا کشانده ای تو؟ دلِ کافرِ پُر از عشق
نه وضو نه قبله دارد، هوسِ نماز کرده...!
ناصر پروانی
پ.ن:
سوی میخانه برفتم سخن از مسجد شد
چادر گلگلے‌ات مست نموده همه را ...
پ.ن:
خطبه‌ی ۱۹۲(قاصعه) نهج‌البلاغه
...فَأَطْفِئُوا مَا کمَنَ فِی قُلُوبِکمْ مِنْ نِیرَانِ الْعَصَبِیَّةِ وَ أَحْقَادِ الْجَاهِلِیَّةِ فَإِنَّمَا تِلْک الْحَمِیَّةُ تَکونُ فِی الْمُسْلِمِ مِنْ خَطَرَاتِ الشَّیْطَانِ وَ نَخَوَاتِهِ وَ نَزَغَاتِهِ وَ نَفَثَاتِهِ
خاموش کنید آن شراره‌های تعصب و کینه‌های جاهلیت را که در دل‌هایتان مخفی است، زیرا آن عصبیت در شخص مسلمان از وسوسه‌های شیطان و نخوت‌ها و افسارها و دمیدن‌ها و تلقینات او است
وَ اعْتَمِدُوا وَضْعَ التَّذَلُّلِ عَلَى رُءُوسِکمْ وَ إِلْقَاءَ التَّعَزُّزِ تَحْتَ أَقْدَامِکمْ وَ خَلْعَ التَّکبُّرِ مِنْ أَعْنَاقِکمْ وَ اتَّخِذُوا التَّوَاضُعَ مَسْلَحَةً بَیْنَکمْ وَ بَیْنَ عَدُوِّکمْ إِبْلِیسَ وَ جُنُودِهِ...
تواضع و فروتنی را بر سر نهید و تکبر و نخوت را زیر پا محو نابود بسازید و خودپرستی و خودستایی را از گردن‌هایتان درآورید. فروتنی را مابین خود و دشمنتان شیطان و لشکریان او سنگری قرار بدهید..
پ.ن:
صحن «فاطمة الزهراء علیها السلام» توی حرم امام علی علیه السلام در نجف، افتتاح شد و این مورد هم رفت به لیست حسرت‌هام :(
نامه ای منسوب به امیرکبیر خطاب به ناصرالدین شاه:
قربانت شوم
الساعه که در ایوان منزل با همشیره همایونی به شکستن لبه نان مشغولم خبر رسید که شاهزاده موثق‌الدوله حاکم قم را که به جرم رشاء و ارتشاء معزول کرده بودم به توصیه عمه خود ابقاء فرموده و سخن هزل بر زبان رانده‌اید. فرستادم او را تحت‌الحفظ به تهران بیاورند تا اعلیحضرت بدانند که اداره امور مملکت با توصیه عمه و خاله نمی‌شود.
زیاده جسارت است. تقی
پیشنهاد میدم، امروز که سالروز شهادت امیرکبیر هست نمایشنامه‌ی صوتیِ «شهر غصه» رو گوش کنید که بشدت قشنگ درست شده(هم از لحاظِ متن و هم از نظرِ اجرا و صداگذاری)؛ کلیتش یک نمایشنامه‌ی صوتی در موردِ عصرِ حاضر هست که اسطوره‌های کشور(مثل بوعلی سینا، ناصرخسرو، کاوه آهنگر و امیرکبیر، شیرین، فرهاد و...) مجبور شدند که از فعالیت‌های خودشون دست بکشند و کارهاشون رو امروزی کنند، این وسط امیرکبیر که از دلاکیِ حمام ِ کاشان منصرف شده بود و واردِ این شهر شده، با این اسطوره‌ها کم و بیش برخورد میکنه و بقیه‌ی ماجرا؛ کلُ فایل هم زیرِ یک ساعت هست.
پ.ن:
از نگاهِ یک مهندسیِ صنایع خونده که پروژه‌ی کارشناسی‌ش در مورد روش‌های محاسباتیِ پیدا کردنِ IC50 اینتگرازِ ویروس HIV بود و نسبتا با تاریخ و سیاست آشنا هست می خوام بررسی کنم که آیا رهبر طبقِ قانون حق داره در موردِ اینکه چه واکسنی از چه کشور/شرکتی بخریم یا نه، اظهار نظر کنه یا نه؟
خلاصه‌ش اینه که طبق اصل ۱۱۰(وظایف و اختیارات رهبر)بند۲:
۲- نظارت بر حسن اجراى سیاستهاى کلى نظام
سلامت و بهداشت جامعه, جزء سیاست‌های کلی نظام هست؛ مسئولیت اجرایی‌ش بر عهده‌ی مجموعه‌های مربوطه(وزارت بهداشت، هلال احمر و..) هست, اما نظارت بر عهده رهبری هست. وقتی احساس خطر میشه و منطقِ خطر هم مطرح میشه و جوابی براش نیست, میتونه ورود کنه، دو تا سوال مطرح شد که به نظرم فکر کردن بهش زیاد بد نیست:
۱.کشوری که به واکسن موثر دست پیداکرده, چرا روزانه ۴۰۰۰ هزار فوتی بابت کرونا داره(آمریکا | واکسن فایزر)؟
۲.از کجا معلوم, این واکسن‌ها بابت تست روی مردم مختلف دنیا به فروش نمیرسه(با توجه به اینکه سابقه داشته خون آلوده به ویروس HIV از طرف فرانسه داده شده)؟
چه تضمینی هست کشورهایی که قبلا خون آلوده به ویروس HIV به ما دادند و مارو سالها تحریم دارویی کردند و به کودکان ما هم رحم نکردند حالا واکسنهای سالم و غیر آلوده به ما بفروشند؟
اما در خصوصِ اینکه آیا اینجا نظارت به دخالت، تبدیل شده یا نه و آیا در سیاست‌های کلیِ نظام سلامت، حرفی از ممنوعیتِ خریدِ واکسن از فلان کشورها شده یا نه؛ باید جواب بدم که بله، بندهای زیر:
۳-۲ و ۴ و به طور خاص بند:
۱-۸- ترویج تصمیم‌گیری و اقدام مبتنی بر یافته‌های متقن و علمی در مراقبت‌های سلامت...
به عنوان یک مهندس صنایع, حرفم اینه که واکسنی که به اندازه‌ی کافی آزموده نشده و چنتا کشته داده و عوارضش هر سری یه جایی از جهان مشخص میشه, مبتنی بر تقان و رویکرد علمی نیست
وقتی حسنِ اجرا نیست,
من خودم سر تخمین‌های IC50 اینتگراز HIV (پروژه‌ی کارشناسی‌م تو دانشگاه امیرکبیر) با دقت ۹۵٪ محاسبه کرده بودم, استاد بهم گفت جون انسان‌ها هست و چون خطر داره دقت رو بیشتر کن, تهش با ۹۸٪ محاسبات رو انجام داد، اون وقت همچین مسئله‌ی مهمی رو بدون آزمودن رفتن سفارشِ خریدِ واکسن دادند از کشورهایی که سابقه‌ی خوبی تو مباحثِ دارویی ندارند اگر خیانت نباشه، قطعا جهالت هست؛ با توجه به شناختی که از یه سری سیات‌مدارها دارم، احتمالا این مسئله‌ی خریدِ واکسن یک شوی سیاسی برای رای جمع کردن بود که خب قرار نبود مسئله‌ی سلامتِ عموم توش بررسی بشه، کشوری که روزانه 90 کشته بابتِ کرونا داره، از کشوری که 4000 کشته بابتِ کرونا داره، واکسن نمیخره!، شما به مرغِ پخته توی ماهیتابه بگید، خندش میگیره واقعا چجوری یه سری‌ها این مسئله رو مطرح کردند جای بسی سوال داره!
(در موردِ سابقه‌ی خوب نداشتن در بحثِ واکسیناسوین، پیج اینستای زیر رو ببینید به نظرم بد نباشه
https://instagram.com/robertfkennedyjr/)
انگلستان و امریکا!
تاریخ این دو کشور رو خوندن از تاریخ ایران رو خوندن هم مهم‌تره؛ آخه کدوم احمقی به کشورایی که تاریخشون با قتل و غارت یکی شده اعتماد میکنه؟ واقعا ندیدید و نشنیدید کشتارهای گسترده این دو کشور در جای جای دنیا رو؟
پ.ن:
بی‌تو تهران چیست؟ آیا از بلندی دیده‌ای؟
آسمانی تیره، برجی کج، دماوندی کثیف
مهدی عابدی
لذت نمانده است در آیینه‌ی حیات
از عیش های رفته دلی شاد می‌کنیم
صائب تبریزی
پ.ن:
احسان و برادرشون حسن محبوبی هر دو شهید شدند.
پ.ن:
آقای اردوغان، اون جملات و کلماتی که در جوابِ چرت و پرت‌های تو میشه گفت، در شأن من نیست که بگم!
پسر ببین آذربایجان چقدر حقیر و بی هویت شده که برای پیدا کردنِ یه‌هویت دست به دامن این ادوغانِ وقف‌عام‌شده‌ی از همه‌جا باخته میشه(ایموجی دست بر پیشانی کوبیدن)
رفتار اردوغان و این حالتِ بی‌هویتی که آذربایجانِ الان داره، من رو یادِ ماجرای زیاد بن ابیه(زیاد پسرِ باباش) و ابوسفیان میندازه(عبیدالله بن زیاد پسرِ زیاد بن ابیه یا زیاد بن سمیه همونی هست که توی زیارت عاشورا خودش و کلِ خاندانش رو لعن می‌کنیم(لعن الله آل زیاد و...)؛ این زیاد بن ابیه توی تاریخ مادرش(سمیه) معلوم هست اما پدرش دقیقا معمول نیست کیه و مادرش به اصطلاح اون دوران، پرچمدار بوده؛ هر از چند گاهی که قصد داشتند از این بشر استفاده کنند، یکی پیدا میشد و بهش می‌گفت من می‌دونم بابات کیه و... اونم قبول می‌کرد تا از این بی‌هویتی خارج بشه؛ در زمان عمر، ابوسفیان گفت که من اون شب که مردها با مامانت بودم، یکیشون من بودم و این صوبتا و تو پسرِ من(پسر خونده‌ی من) هستی اما امام علی ع شدیدا با این حرفی که زده شد، مخالفت کردند. بعد از صلح امام حسن ع و استحکام خلافت معاویه، زیاد به دمشق دعوت شد و معاویه گفت تو داداش من هستی و کجا بودی داداشی و این چرت‌و‌پرت‌ها(همون حرفی که ابوسفیان زده بود که با مامانت آره و...، این سری معاویه بهش زد که بابام با مامانت آره و...) پسرش عبید الله بن زیاد هم که از کنیز زناکارى به نام مرجانه به دنیا اومد و به «ابن مرجانه» مشهور شد و از عاملان اصلی وقوع حادثه کربلا و شهادت امام حسین ع بود، یکی از خطبه‌های امام حسین ع تو روز عاشورا که فرمودند «الا و ان الدعى بن الدعى...» اشاره به همین پدر و پسرِ بی‌هویت دارند.)
کاش آقای علی‌اف به خودشون بیاند و بدونند که آذربایجان هویت داره و جزئی از تاریخ ما بوده و صد البته اردوغان غلط کرده؛ این اردوغان توی نگه‌داشتنِ ترکیه مونده و رسما به خاطرِ پیوستن به اروپا، کلِ ترکیه رو به فنا داده توی سوریه هم که رسما شکست خورد، حالا اومده سرِ آذربایجان قمار کنه؛
خدایا خودت به داد همه‌مون برس
نه رابطه با دنیا نه حق غنی سازی
من وصل تو میخواهم، از دولت روحانی...!
پ.ن0:
خواب دیدم که فرج آمده در دولت عشق
باز فرمانده قدس است سلیمانیِ ما...
