(متن تصویر: هی، اگه بهت بگم واقعا می‌خوامت، جواب میده؟)

پنجشنبه‌ات بخیر ای آرزوی نداشته‌ی تمامِ هفته‌ی من ...

پ.ن:

روزه را شاید خدا بهر تو واجب کرده است 

که نبینم، که نبوسم، که نَنوشم از لبت

پ.ن:

با انتشار شعرهای خاک‌برسریِ مذهبی، کم کم دارم به تنظیمات کارخونه برمی‌گردم!

چه میدونم شاید یک واکنش دفاعی به حضوری شدن دانشگاه و تحصیل توی همچون محیطی باشه

رمان ستاره خواران از رومن گاری رو برای بار nم دارم شروع میکنم (یعنی ادامه می‌دم) بلکه تموم بشه؛ قشنگ با محیط دانشگاه در ارتباط هست. داستان یک دیکتاتوری هست که به خاطر اختلافاتی که مردم با حکومتِ استعمارگر داشتند، تبدیل به حاکم میشه؛ حالا بعد از مدتی مردم می‌فهمند که این فرد دیگه لیاقت حاکمیت نداره و این فرد دیکتاتور برمبنای حفظ قدرت، میاد و واکنش‌های دفاعی اتخاذ میکنه و...

از این منظر که یک فرد دیکتاتور تا چه حد میتونه وحشتناک عمل کنه و اینکه خشم مردم برای از بین بردن یک دیکتاتور تا چه حد میتونه باشه، کتاب جالبی هست که متاسفانه هر بار شروع کردم که تموم کنم، با وجودِ موضوعِ جالب‌ش، نحوه‌ی نگارشش جذابیت و کششی برام نداشت.