باز شب شد و هر کسی به تعلقی گرفتار
سه شنبه, ۲ اسفند ۱۴۰۱، ۰۱:۳۰ ق.ظ
روز ، با کلماتِ روشن حرف میزند
عصر ، با کلماتِ مبهم
شب سخن نمیگوید ، حکم میکند
شمس لنگرودی
پ.ن 1:
به جای شب بخیر بهش خواهم گفت:
«دَهَمت به شب امانت، دمِ صبح پَسَت بگیرم»
پ.ن 2:
شب به تنهایی، خودش مأمور بر آزارِ ماست...
وای از آن ساعت که با "غَم" هم تبانی می کند
#حسین_فروتن
پ.ن 3:
به وقت بیداری و مشغول کردنِ خود به کارهای شرکت برای فرار از فکر و خیال
۰۱/۱۲/۰۲